Zostań.

Uciekam.

Zostawiam z tyłu

Ból i cierpienie.

Odchodzę daleko

Od powykręcanych ciał,

Zastygłych w nienawiści.

Uciekam.

Nie widzę wojny,

Nie słyszę krzyków.

To już nie moja sprawa.

Jestem wolna, a jednak...

Uciekam.

Jak tchórz - odchodzę.

Jak szczur - ratuję się sama.

Jak zdrajca - zostawiam resztę w potrzebie.

Ty kłamco, oszuście, zdrajczyni...

Wstyd mi za nas.

Wracam.

nie mogę tak sobie uciec.

Zaczęłam to skończę.

Trafiła mnie kula,

Serce ze śrutem.

Umieram szczęśliwa

Z resztą przegranych.

Boli tak cudnie, tak pięknie.

Jestem wolna.

Jestem wśród swoich...

Tonę dennie

W głuchej ekspresji

Marnych cieni

By w nieudanych dniach

Uciec z nietrwałej formy

Być łzą ulotną

Niezauważalną dla ogółu.

I oszukać zmysły.

Pokonać percepcję.

Otworzyć oczy. 

Raz.

Spojrzeć.

Wtedy dopiero 

Będę mógł

Nazywać się człowiekiem.

Ludzie noszą maski,

Udają wciąż innych

I grają idealnych.

Lecz ja masek nie lubię.

Ja siebie lubię.

Ja siebie akceptuję.

Nie muszę mieć masek,

By czuć się cudowną,

Bo wiem, że idealna nie jestem.

Mam wady i dobrze,

Bo kto lubi perfektów,

Chowających słabości

Pod przykrywką z gipsu?

Nigdy nie umiałam zaczynać.
Niczego.
Listów, wierszy, rozmów, nauki, nie umiałam też wskrzeszać uczuć.


Od dłuższego czasu tańczyłam na krawędzi, od wielu miesięcy balansowałam, co jakiś czas robiąc krok w przód by zaraz potem zrobić trzy w tył.
I stało się to co było nieuniknione, wylądowałam w czeluści, w czymś ciemnym, odległym, w przepaści w której nie widzę nawet swych dłoni.

Jestem na etapie przyswajania i prób zrozumienia.
Nie wiem nawet czy uda mi się wygrzebać z tego co nagromadziłam przez tyle lat, 
czy uda mi się uporządkować cały syf, syf w sobie i naokoło.

Ach, ale przecież nic nie zmienia faktu, że nie, nie umiem zaczynać.
Uwielbiam za to kończyć, spalać i przecinać nici.
To wychodzi mi zaskakująco dobrze. Ale mój wewnętrzny kot nie daje skończyć mi swojej bajki.
Jeszcze nie teraz.
Dlatego piszę, piszę i stawiam smutne słowa, tworzę smutne zdania, tylko po to by wyrzygać małą część siebie.
Ale chcę tu wrócić.
Machnąć ogonem i zagrzać miejsce.